Najczęstsze zaburzenia ortodontyczne

Jakie zaburzenia ortodontyczne leczy się najczęściej?

Stłoczenie:

Zęby mogą być źle ułożone, jeśli łuk zębowy jest mały i/lub zęby są duże. Kość i dziąsła nad korzeniami stłoczonych zębów mogą stać się cienkie i zanikać w rezultacie dużego stłoczenia. Nie wyrznięte zęby, zły zgryz i nieatrakcyjny wygląd mogą być następstwem stłoczenia.

Wada dotylna (tyłozgryz) i wystające górne zęby:

Górne przednie zęby, które odstają poza prawidłowe ułożenie z zębami przednimi dolnymi mają skłonność do urazów, często jest to powiązane z nieprawidłowym zgryzem zębów tylnych (trzonowców ) i nieregularnym rozwojem szczęki. Zazwyczaj odstające górne zęby powiązane są z krótką żuchwą w stosunku do szczęki. Nawyk ssania kciuka i palców może także spowodować protruzję (wysunięcie) górnych siekaczy.

Zgryz głęboki:

Zgryz głęboki ma miejsce, gdy dolne siekacze zagryzają zbyt blisko dziąseł poza zębami górnymi. Kiedy zęby dolne wgryzają się w podniebienie lub w tkankę dziąseł poza zębami górnymi może to powodować poważne uszkodzenie kości i dyskomfort. Głęboki zgryz ma także wpływ na nadmierne ścieranie górnych siekaczy.

Zgryz otwarty:

Zgryz otwarty ma miejsce wtedy, gdy górne i dolne siekacze nie stykają się w czasie zagryzania. Ta otwarta przestrzeń pomiędzy zębami górnymi i dolnymi powoduje, że całe ciśnienie w czasie żucia rozkłada się na zęby tylne. To nadmierne ciśnienie i tarcie tylnych zębów czyni żucie mniej efektywnym i może prowadzić do znaczącego ścierania zębów.

Odstępy między zębami:

Jeśli zęby są małe lub niektórych brakuje, lub też łuk zębowy jest szeroki, może to spowodować nadmierne odstępy między zębami. Głównym problemem w takich przypadkach jest nieatrakcyjny wygląd.

Zgryz krzyżowy:

Najczęstszy typ tego zgryzu to górne zęby zagryzające od wewnątrz na zęby dolne, w kierunku języka. Jednoczesny zgryz krzyżowy zębów tylnych i przednich jest najczęściej wcześnie korygowany z powodu trudności w żuciu i gryzieniu.

Protruzja (wysunięcie) szczęki dolnej:

Około 3 do 5 procent populacji posiada żuchwę do pewnego stopnia dłuższą od szczęki. To powoduje, że przednie dolne zęby odstają w przód od przednich górnych zębów i tworzą zgryz krzyżowy. Wskazaniem dla takich pacjentów jest uważne monitorowanie rozwoju szczęk.